Nico van der Knaap

Nadat Nico van der Knaap (1964) in ’92 zijn diploma van de Kleinkunstacademie in ontvangst neemt, gaat hij op goed geluk aan de slag in muziektheaterproducties, speelt gastrolletjes in televisieseries als Toen Was Geluk Heel Gewoon, maar weet niet waar zijn talent nu precies ligt. Enter Comedytrain waar Raoul Heertje hem afwijst omdat hij het ‘cabaret’ vindt. Bij zijn tweede auditie maakt paniek en totale verdwazing zich van Nico meester en dat blijkt een winnende zet: hij wordt aangenomen omdat ze bij Comedytrain denken dat dit zijn comedystijl is. Vijftig procent van het publiek haakt af als ze hem op zien komen en vijftig procent van de overblijvers verlaat de zaal wanneer hij begint met schreeuwen – en dat is vanaf de eerste zin. Maar wie blijft zitten heeft óf een sterke doodswens óf ziet een mimisch ijzersterk comedian die kleine irritaties tot grootse proporties opblaast, daarbij op onnavolgbare wijze wild om zich heen associërend.

Met Sander van Opzeeland en Jan Jaap van der Wal trekt hij de theaters in met het programma Op Eigen Risico. Het seizoen daarop samen met Jan Jaap Stampede en Gejongleerd en in 2001 gaat hij solo met het programma Chloroform. In 2002 neemt Nico afscheid van de comedy. Hij speelt bij het Noord Nederlands Toneel, schrijft voor het Radio 2-programma Spijkers met Koppen en de satirische nieuwsquiz Dit Was Het Nieuws, heeft een wekelijkse column op 3FM en nog veel meer. Maar soms is hij opeens weer op het Toomler podium te bewonderen. En telkens wanneer we zijn wijd opengesperde ogen vuur zien spuwen en de oren van het publiek zien bloeden denken wij vertederd: hij is nog niks veranderd, onze Nico. Welkom terug.